Ύστερα από λιγότερο από πέντε μήνες, μία σχετικά μικρή περίοδο με βάση τα τοπικά δεδομένα, συμφωνήθηκε μια νέα ομοσπονδιακή βελγική κυβέρνηση. Με βάση την ανάλυσή μας τον Μάιο, έχει υλοποιηθεί το “Σενάριο 2”:.. μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση η οποία περιλαμβάνει το φλαμανδικό εθνικιστικό N-VA, το οποίο ελπίζει οι κεντροδεξιές πολιτικές τους μπορεί να οδηγήσουν τους γαλλόφωνους σοσιαλιστές να επιστρέψουν στις παραδοσιακές απαιτήσεις τους για μεγαλύτερη αποκέντρωση.
Της νέας κυβέρνησης συνασπισμού ηγείται ο 38χρονος Charles Michel, γαλλόφωνος φιλελεύθερος και γιος του πρώην Επιτρόπου για την Αναπτυξιακή Βοήθεια της ΕΕ, Louis Michel, και το κεντροδεξιό της πρόγραμμα έχει μόλις αποκαλυφθεί. Είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχουν ορισμένες προκλήσεις αναφορικά με την πολιτική της ΕΕ σε μια χώρα η οποία πιθανώς εμφανίζει την μεγαλύτερη “κλίση” στον φεντεραλισμό της ΕΕ. Αυτό είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα της παρουσίας του N-VA, ενός κόμματος το οποίο περιγράφει τον εαυτό του ως “ευρω-ρεαλιστής” από το 2011, αλλά είναι μέρος μιας ευρύτερης αλλαγής κατά την οποία οι γαλλόφωνοι σοσιαλιστές έχουν επίσης τολμήσει να επικρίνουν τις πολιτικές της ΕΕ.
Υπάρχουν μερικά αποσπάσματα από το πρόγραμμα που δείχνουν ότι το Βέλγιο υποστηρίζει πλήρως την προσπάθεια για την ενδυνάμωση των εθνικών κοινοβουλίων και συμφωνεί με τη φιλοσοφία του νεοεισερχόμενου Ευρωπαίου Επιτρόπου για την “Επικουρικότητα”, Frans Timmermans, ότι “η ΕΕ θα πρέπει να κάνει αυτό που μπορεί να γίνει μόνο από την ΕΕ και θα πρέπει να αφήσει στα κράτη-μέλη αυτά που μπορούν να γίνουν καλύτερα από τα ίδια”:
Για να συνεχιστεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χρειάζονται περισσότερη νομιμότητα και διαφάνεια. Στο πλαίσιο αυτό, το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο θα πρέπει να παίξει το ρόλο του αναφορικά με την αναλογικότητα και την επικουρικότητα.
Η κυβέρνηση θέλει μια μικρότερη και πιο αποτελεσματική Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Τονίζει ότι αναφορικά με την αλληλεγγύη της ευρωζώνης, “θα πρέπει να είναι αντικειμενική, διαφανής και αποτελεσματική και δεν θα πρέπει να θίγει την αρμοδιότητα των κρατών-μελών για την παροχή κοινωνικής ασφάλισης.
Η κυβέρνηση θέλει την ακεραιότητα της εσωτερικής αγοράς, στην οποία συμμετέχουν όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, να γίνεται σεβαστή (κάτι που η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να δει ως υποστήριξη στην επιμονή της ότι η ενιαία αγορά δεν θα πρέπει να κατακερματιστεί ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της ευρωζώνης.
Στην πολιτική της ΕΕ, η κυβέρνηση θα αγωνιστεί για τη ρύθμιση και την περιττή ανάμειξη που συμβάλλουν στην υπονόμευση της εμπιστοσύνης για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Προκειμένου να ενισχυθεί η δημοκρατική ευθύνη και να ενισχυθεί η λαϊκή στήριξη για το project της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ο Πρωθυπουργός είναι έτοιμος να συζητήσει με το Κοινοβούλιο τόσο πριν όσο και μετά από κάθε Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προκειμένου να το ενημερώσει για τις θέσεις της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και να συζητήσουν για αυτά τα θέματα. Προκειμένου να υποστηρίξει τη συζήτηση, η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό θα συμβάλλει στην Συμβουλευτική Επιτροπή για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις (με αυτό, το Βέλγιο φαίνεται να ακολουθεί τα βήματα μεταξύ άλλων, της Δανίας, της Φινλανδίας, και της Ολλανδίας, οι οποίες έχουν παρόμοια συστήματα, σχετικά με το καθήκον των κυβερνήσεων να λάβει εντολή και μια υποχρέωση να ενημερώσει τους βουλευτές).
Υπάρχει ακόμη ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στην “παρουσίαση της αρχής της επικουρικότητας”:
Πιστεύουμε ακράδαντα στην αρχή της επικουρικότητας σύμφωνα με την οποία η ΕΕ επικεντρώνεται σε τομείς και δράσεις που της προσθέτουν αξία. Οι πολιτικές θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές και στο επίπεδο που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη. Η Ένωση θα πρέπει επίσης να είναι ενήμερη για τα ορισμένες φορές επαχθή διοικητικά βάρη της ρύθμισης που επιβάλει στα κράτη-μέλη, τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Όλα αυτά είναι απαραίτητα για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ευρώπης μεταξύ των πολιτών”.
Ασφαλώς, τα ευρωπαϊκά-φεντεραλιστικά στοιχεία παραμένουν: η νέα βελγική κυβέρνηση θέλει να καταργήσει τις εξουσίες βέτο στην εξωτερική πολιτική (ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει μια “ισχυρή συμμαχία του ΝΑΤΟ” επίσης) και θέλει περισσότερη εναρμόνιση της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ασύλου της ΕΕ. Ωστόσο, κάθε ένας που υποστηρίζει την μεταρρύθμιση στην ΕΕ -και το Βέλγιο, που φιλοξενεί την ΕΕ, φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι είναι προς το συμφέρον του, όπως έχουμε καταστήσει σαφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου