Η ευκολία με την οποία η παγκόσμια κοινή γνώμη πέφτει από τα σύννεφα, όταν βγαίνει στο φως ένα μεγάλο σκάνδαλο για μια μεγάλη εταιρεία ή για μια ομάδα οικονομικών συμφερόντων είναι γνωστή... αν και τα τελευταία χρόνια οι πτώσεις εκ των νεφών είναι περιορισμένες. Οι περισσότεροι είναι πλέον υποψιασμένοι.
Το πρόσφατο σκάνδαλο της Volkswagen επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά ότι οι γερμανικές εταιρείες δεν λειτουργούν με τον κρίνο της αγνότητας στο χέρι και ότι τα κέρδη τους μεγαλώνουν εν μέρει όταν τζογάρουν με παρανομίες, μίζες και άλλα …αναπτυξιακά.
Και οι διώκτες όμως της γερμανικής εταιρείας με την … αποκλίνουσα συμπεριφορά δεν είναι οι καθαρότεροι στον πλανήτη. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι ΗΠΑ είναι με διαφορά η πρώτη χώρα σε αλόγιστη χρήση ενέργειας και η χώρα που ρυπαίνει το περιβάλλον περισσότερο από κάθε άλλον. Γι αυτό και αρνήθηκε με απόλυτη συνέπεια να υπογράψει οποιαδήποτε συνθήκη για την μείωση των ρύπων. Η ευμάρεια του αμερικάνικου ονείρου δεν ενδιαφέρεται για το αν γίνεται βάρος στον πλανήτη. Απλώς για να αισθάνεται ο μέσος φορολογούμενος ότι υπάρχει ευαισθησία ως προς το περιβάλλον δημιουργεί έναν αυστηρό μηχανισμό ελέγχου και μοιράζει πρόστιμα, όταν και εφόσον διαπιστωθεί η παρανομία. Μην ξεχνάμε ότι η αθλιότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος που καταδυναστεύει τον πλανήτη έχει ως βασική έδρα της ΗΠΑ και όλες οι φούσκες που έσκασαν κατά καιρούς ήταν αποτέλεσμα μίας σχεδόν γκαγκστερικής πολιτικής των κεφαλαιούχων και των μεγάλων «παικτών». Εκεί η νομιμότητα ήταν σε διακοπές διαρκείας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι «ασθενείς» της κρίσης (μεγάλες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες) στηρίχθηκαν με τρισεκατομμύρια δολάρια, για την «ευστάθεια του συστήματος»
Η Volkswagen μπορεί να πληρώσει ένα θηριώδες πρόστιμο, αύριο μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας και του χρόνου μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών. Αυτό όμως πολύ δύσκολα θα οδηγήσει αυτούς του κολοσσούς σε κατάρρευση. Κυρίως γιατί θεωρούνται οι ιερές αγελάδες του συστήματος. Αν βρεθούν σε οριακή κατάσταση θα χρηματοδοτηθούν. Και αυτό θα γίνει από λεφτά των φορολογουμένων. Τα επιχειρήματα είναι πάντα έτοιμα. Γιατί είναι οι πυλώνες της οικονομίας, γιατί δημιουργούν θέσεις εργασίας, γιατί είναι αυτοί που θα βοηθήσουν- λόγω μεγέθους- στην ανάπτυξη. Έτσι ζητείται ακόμα και από τον άνεργο να προπληρώσει τη θέση εργασίας που ενδεχομένως θα δημιουργήσει στο μέλλον αυτή η εταιρεία και ενδεχομένως ο ίδιος θα επωφεληθεί απ’ αυτήν.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αν η γερμανική κυβέρνηση δει έναν κολοσσό της να καταρρέει θα τον στηρίξει. Ακόμα κι αν παραβιάσει συνθήκες τις οποίες η ίδια επέβαλε. Η τελευταία κόντρα Γερμανίας- Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ξέσπασε γιατί η Γερμανία παρέκαμψε την ΕΚΤ, δημιουργώντας ειδικό καθεστώς για «τις τράπεζες της». Αμφιβάλλει κανείς ότι το ίδιο θα κάνει και για «τις εταιρείες της»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου