Πέντε χρόνια τώρα , μας λένε και μας ξαναλένε για "θυσίες του ελληνικού λαού".
Ποιες θυσίες ρε σεις, που ούτε τον ορισμό δε ξέρετε;
Κλικάρετε κανέναν Μπαμπινιώτη και δείτε ότι... η θυσία είναι οικειοθελής!
Δηλαδή θέλω να προσφέρω κάτι. Κάτι που χρειάζομαι, κάτι που θα μου λείψει, κάτι που το πονάω...
Το θυσιάζω με πόνο ψυχής - κι αυτό είναι επιλογή μου. Θυσία με το πιστόλι στο κρόταφο, δεν υφίσταται. Είναι απλά βία και εξαναγκασμός.
Της Έλενας Ακρίτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου