Από το ημερολόγιο ενός ανέργου...Έζησα τον Μεσαίωνα στα εικοσιπέντε μου

Άλλη μια μέρα ξυπνάω χωρίς δουλειά, με λιγοστά χρήματα και την αβεβαιότητα του μέλλοντος.
Μήπως βέβαια ήταν καλύτερα όταν δούλευα; Πoιο 8ωρο; Aυτό που καθιερώθηκε με τόσο κόπο, αίμα και αγώνες, κάποιοι το κατάργησαν μέσα σε λίγες ώρες. Δούλευα με ΤΕΒΕ, ωράρια 7.30 - 24.00 στην καλύτερη. Υπήρξαν φορές που δούλεψα μέχρι τις 3 τα ξημερώματα και το πρωί πάλι από τις 7:00. Μια συνάδελφος έκλεισε 27 ώρες εκεί. Έπιασε δουλειά 8.00 και έφυγε την επόμενη μέρα στις 14.00. Όπως βλέπετε, ένιωσα τον εργατικό μεσαίωνα στο πετσί μου και είμαι μόνο 25 χρονών.

Βρέθηκα άνεργος όταν μου είπαν ότι θα μου έκοβαν και τις διακοπές του καλοκαιριού.

Τώρα τρέχω σε συνεντεύξεις σε μερικές από τις οποίες μου ζητάνε τσάμπα δουλειά για 2 - 3 βδομάδες και καλά για να με δοκιμάσουν ή μου λένε ότι θα επικοινωνήσουμε σύντομα. Μέχρι τώρα τίποτα όμως. Βλέπετε με δύο μεταπτυχιακά είμαι ΄overqualified΄ για τους πιο πολλούς εργοδότες που τρέμουν το ΙΚΑ.

Περιμένω μάταια το τηλέφωνο να χτυπήσει.

Ποιοι μας έφτασαν άραγε σε αυτή την κατάσταση; Πλέον και το τελευταίο ευρώ μετράει στη ζωή μου. Πάντα λίγα ψώνια να βγει η εβδομάδα. Όλη μου η μέρα αρχίζει και τελειώνει με την ελπίδα να βρεθεί κάτι. Κάποια εταιρεία που να μην ανήκει στον εργασιακό μεσαίωνα και ας παίρνω λίγα χρήματα, τουλάχιστον να μην με εκμεταλλεύονται στον ύστατο βαθμό.

Για να δούμε, μπάλα είναι και γυρίζει... Λες;

ανώνυμος άνεργος