Μετά από τις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να αποφασίσουν για τις υψηλόβαθμες θέσεις των επόμενων πέντε χωρών. Η επιλογή τους έχει τεράστια σημασία: η ΕΕ είναι ιδιαίτερα... μη δημοφιλής σε όλη την ήπειρο, η ευρωζώνη αντιμετωπίζει ακόμη σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, η Ρωσία είναι μια αυξανόμενη απειλή, η Βρετανία μπορεί να διεξάγει δημοψήφισμα για να εγκαταλείψει την ένωση, και θα υπάρξουν πιέσεις για μεταρρύθμιση του τρόπου λειτουργίας της ΕΕ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα επιλέξουν τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική και τον πρώτο αποκλειστικό πρόεδρο του Eurogroup. Η γενική γραμματεία του ΝΑΤΟ θα προστεθεί σε αυτό το πακέτο. Οι ηγέτες θα προσπαθήσουν να πετύχουν ισορροπία –μεταξύ των μεγάλων χωρών και των μικρότερων, του βορά και του νότου, της ανατολής και της δύσης, των μελών του ευρώ και των χωρών-μη μελών της ευρωζώνης, των αριστερών και δεξιών, των ανδρών και γυναικών.
Η πιο σημαντική θέση είναι αυτή της προεδρίας της Κομισιόν. Η εξουσία αυτού του σώματος έχει εξασθενίσει τα τελευταία χρόνια. Έχει ενοχλήσει τις κυβερνήσεις κάνοντας τη δουλειά της που είναι η φαρμογή των κανόνων. Αλλά επίσης διαμαρτύρονται διότι θεωρούν ότι πολύ συχνά δημιουργεί περιττές ρυθμίσεις- είτε ώστε οι 28 Επίτροποι να μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, είτε διατηρώντας ευτυχισμένο το Κοινοβούλιο- και λείπει μια αίσθηση προτεραιότητας.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα επιλέξουν τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική και τον πρώτο αποκλειστικό πρόεδρο του Eurogroup. Η γενική γραμματεία του ΝΑΤΟ θα προστεθεί σε αυτό το πακέτο. Οι ηγέτες θα προσπαθήσουν να πετύχουν ισορροπία –μεταξύ των μεγάλων χωρών και των μικρότερων, του βορά και του νότου, της ανατολής και της δύσης, των μελών του ευρώ και των χωρών-μη μελών της ευρωζώνης, των αριστερών και δεξιών, των ανδρών και γυναικών.
Η πιο σημαντική θέση είναι αυτή της προεδρίας της Κομισιόν. Η εξουσία αυτού του σώματος έχει εξασθενίσει τα τελευταία χρόνια. Έχει ενοχλήσει τις κυβερνήσεις κάνοντας τη δουλειά της που είναι η φαρμογή των κανόνων. Αλλά επίσης διαμαρτύρονται διότι θεωρούν ότι πολύ συχνά δημιουργεί περιττές ρυθμίσεις- είτε ώστε οι 28 Επίτροποι να μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, είτε διατηρώντας ευτυχισμένο το Κοινοβούλιο- και λείπει μια αίσθηση προτεραιότητας.
Πριν από πέντε χρόνια, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επέλεξε ηγέτες που ήταν ασφαλείς και μη απειλητικοί. Αυτή τη φορά ωστόσο, θα πρέπει να επιλέξει τα «βαριά όπλα». Η Κομισιόν χρειάζεται έναν μεταρρυθμιστή πρόεδρο ο οποίος θα προβάλει πολιτικής τόνωσης της ανάπτυξης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο χρειάζεται έναν ηγέτη ο οποίος μπορεί να διαχειριστεί τη δυνητικά «γεμάτη» σχέση μεταξύ της ενοποίησης της ευρωζώνης και των κρατών μη μελών του ευρώ. Οικονομικοί τεχνογνωσία του είδους που κατέχουν οι Lagarde, Lamy ή Monti, θα ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Ένας από αυτούς τους δύο προέδρους θα πρέπει να προέρχεται από χώρα μη μέλος του ευρώ για να διασφαλίσει ότι τα δικαιώματά τους δεν θα ξεχαστούν. Ο Ύπατος Εκπρόσωπος θα πρέπει να είναι ισχυρός ώστε να βοηθήσει στη δημιουργία κοινών τακτικών στην εξωτερική πολιτική και να μιλάει αξιόπιστα για την ΕΕ. Αν έχει μάλιστα και τον τσαμπουκά να σταθεί απέναντι στη Ρωσία, δεν θα ήταν και άσχημα.
του Charles Grant
πηγή : Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου